آب اکسیژنه چیست؟
هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه به عنوان یک ماده سازگار با محیط زیست ، دفع کننده و سفید کننده سازگار است. کاربردهای آب اکسیژنه شامل فرآوری شیمیایی آلی و معدنی ، سفید کننده نساجی و پالپ ، تصفیه فلز ، کاربردهای آرایشی ، کاتالیز واکنش پلیمریزاسیون ، تصفیه پسماندهای صنعتی (سم زدایی) و کنترل حجیم در فاضلاب است. این کاربردها به طور مداوم در حال گسترش هستند و این امر را نه تنها درک نحوه استفاده از آب اکسیژنه بلکه استفاده ایمن از مواد شیمیایی نیز ضروری می کند.
خواص آب اکسیژنه
درک اساسی از خواص آب اکسیژنه برای استفاده ایمن از این ماده شیمیایی ضروری است. آب اکسیژنه شفاف ، بی رنگ ، از نظر ظاهری دارای آب است و بوی مشخصی دارد. غیرقابل اشتعال ، با آب از همه نسبت قابل پخش است و به عنوان محلول آب فروخته می شود.
میزان آب اکسیژنه موجود در محلولهای تجاری به عنوان درصدی از وزن محلول بیان می شود. بنابراین ، یک محلول 35٪ حاوی 35٪ پراکسید هیدروژن و 65٪ آب با وزن است. بیشتر کاربردهای شهری و صنعتی خواستار غلظت 35٪ یا 50٪ هستند.
تحویل و ذخیره سازی آب اکسیژنه
در شرایط عادی آب اکسیژنه هنگام نگهداری مناسب بسیار پایدار است. از دست دادن نرخ در ظروف بزرگ مانند مخازن کمتر از 1٪ در سال در دمای معمولی محیط است. در ظروف کوچک ، مانند درامز ، کاهش نرخ کمتر از 2 درصد در سال است. هرچه نسبت نواحی سطح ظروف ذخیره به حجم آب اکسیژنه بزرگتر باشد ، از بین رفتن نرخ نیز بیشتر می شود.
تجزیه آب اکسیژنه باعث آزادسازی اکسیژن و گرما می شود. در محلول های رقیق ، گرمای تکامل یافته به راحتی توسط آب موجود جذب می شود. در محلول های غلیظ تر ، گرما دمای محلول را بالا می برد و سرعت تجزیه را تسریع می کند. در ساخت انواع درجه های آب اکسیژنه تثبیت کننده های ویژه ای افزوده می شود تا اثر تجزیه کاتالیزوری فلزات و سایر ناخالصی هایی که ممکن است به طور تصادفی باعث آلوده شدن مواد شیمیایی در طول حمل و نقل ، ذخیره سازی و انتقال آن شوند ، اضافه شود.
با این حال ، از آنجا که هیچ گونه افزودنی در صورت بروز آلودگی بیش از حد ، از تجزیه آب اکسیژنه جلوگیری نمی کند ، بهترین روش جلوگیری از آلودگی از طریق رسیدگی مناسب آب اکسیژنه است. بنابراین ، کلیه مراحل رسیدگی باید به سمت حفظ همان درجه خلوص و آزادی در برابر آلودگی باشد که در طی فرآیند تولید حفظ می شود.
ذخیره سازی آب اکسیژنه باید به ظروف حمل و نقل اصلی آن و یا ظروف مناسب طراحی شده از مواد سازگار کاملاً غیرفعال شده محدود شود.
آب اکسیژنه که از کانتینر حمل بار اصلی خارج شده است ، نباید به آن برگردانده شود.
همه ظروف هیدروژن پراکسید باید به درستی تهویه شوند و ترجیحاً از منبع مستقیم حرارت و مواد قابل احتراق دور نگه داشته شوند.
تهویه کافی و تأمین آب کافی برای شستشوی کامل ریزش حادثه بر روی پرسنل و اموال باید تأمین شود.
آب اکسیژنه به خودی خود نمی سوزد ، اما تجزیه آن اکسیژن را که از احتراق پشتیبانی می کند ، آزاد می کند. با استفاده از مقادیر زیادی آب آتش سوزی های مربوط به آب اکسیژنه کنترل می شوند.
